Szalone, bluźniercze, poetyckie. (…) Stworzone w całkowitej wolności. Rodzaj kina, od jakiego odwykliśmy. Zapada w pamięć.

Film godny wyjątkowego artysty, jakim był McQueen. 

Najbardziej sorrentinowski film w karierze reżysera. Bezczelny i zachwycający.

Z jednej strony czułe wspomnienie o rockowej scenie w Leningradzie na początku lat osiemdziesiątych, z drugiej gorączkowy glam rockowy sen.

Psychodeliczna jazda bez trzymanki, gdzie bardzo zły narkotykowy trip okazuje się być doskonałym filmem.